स्वाभिमानी साच्चै छौ त ?

Nepal

काठमाडौँँ,स्वभाविक स्वाभिमान भन्नु अाफु अाफैमा क्षमतामय हुनु तर अाज तमान सम्भावना र जनशक्ति हुदापनि हामी अविकसित हुनु लज्जास्पद कुरा हो ।अाज देसको अस्तित्व नै सङ्कटमा पर्दै गइरहेको छ ।स्वार्थका जरा यसरी फिजिएका छन् कि हिज सहयोगी र भातृत्वपुर्ण ब्यवहार अाज लोपको केन्द्रमै पुगेको छ । म ताक्छु मुडो बन्चरो ताक्छ घुँडो भन्ने उत्ती झैँ अाज हाम्रै देशका बाहिर शिंहरुप अनि भित्र कात्तर स्वरुप भिरेका जनमानस बाहिर देखिने अान्दोलन , टायर बाल्न सुरुमै निस्कन्छन् , दिनभर स्वाभिमान र राष्ट्रियताको कुरा गर्छन् र जब उदेश्य अन्य हुन्छ तिनै राष्ट्रघातिको भजन गाउछन् । कुटनितिको कु नअाउने लिर्डरको समर्थन गर्दै सुदिशा प्रदान गर्ने सेवकको खुट्टा तानातान गर्छन । अाफ्नो सुख र बिलासीपनको निम्ति बिदेश पलायन हुँदै देश बनेन भनेर टोक्ने कार्य गर्छन् । स्वाभिमान र ज्यानको अाहुती दिने अाश्वसन दिदै पैदा गर्छन अविश्वसनीय खम्बा तिनैले देखेर पनि अन्जान बनिदिन्छन जब एक असल इमानदार मर्ममा पर्छ। राष्ट्रले यो गरेन त्यो गरेन भनेर दिनरात फलाक्ने जनमानस त्यहीँ सेवाको चरम दुरुपयोग गर्छन् जब पूरा हुन्छ इच्छाशक्ति । हुन त गोर्खालीको सन्तान हौँ भन्दै हात्तीको सुढ भन्दा लम्याउछन् नभएको र अपाच्य नाक तर त्यहीँ पुरागर्ने अवसरबाट टाढा भाग्छन् नवीन यी गोर्खाली सन्तति । अब अरुका कुरा काट्न छाडिदेउ अनि अरुका खुट्टा तान्नपनि सुरुवात गर अाफ्ना नवोदित पाइला सुकार्य । फुल फुलुन्जेल राम्रो हो झरेपछि हराउछ सौन्दर्य पुन सौन्दर्यको निम्ति फुल्नैपर्छ त्यसैले पुर्खा फुल थिए फुले अब हाम्रो अस्तित्व जिवित राख्न फुल्नैपर्छ नवपालुवा अनि कोपिला बनेर ।राष्ट्र निर्माणका पाइलाहरु चाल्नु छ शिशुको पहिलो पाइला सरी लड्खडाउदै भएपनि दिनप्रतिदिन मजबुत ।

Binod khanal